Waar Ingrid gaat, is 99 van de 100 keer Beauy ook te vinden, ze zijn praktisch altijd samen. Zelfs naar de huisarts en tandarts, Beauy gaat in principe overal mee naar toe. Naar binnen gaan bij de Belastingdienst leek een klein obstakel te vormen, maar Ingrid stak de dienstdoende bewaker die hen tegenhield gewoon de riem toe en de man in kwestie was zo verbluft geweest dat hij braaf de riem aan had genomen en zodoende op Beauy paste.
Beauy kwam twaalf jaar geleden per toeval in het leven van Ingrid en haar zoon. Ingrid had namelijk een lang gekoesterde wens om een Mechelse herder te hebben. Vanuit het dierenasiel aan de Polderweg kwam op een gegeven moment het verlossende telefoontje dat ze een jonge herder hadden. De dag van het kijken brak aan, maar op de een of andere manier lukte het Ingrid en haar zoon maar niet om thuis weg te komen. Haar zoon was een beetje bang, want hoe wisten ze nu welke hond ze moesten nemen? Ingrid had namelijk bewust niets verteld over de herder, eerst zien en dan geloven. Ingrid had haar zoon gerustgesteld en gezegd dat zijn hartje wel zou weten welke hond de juiste voor hen zou zijn.
De herder in kwestie bleek groter dan verwacht en heel (lees: te) enthousiast. Ingrid zag de combinatie met haar toen nog jonge zoon niet zo zitten. Dus liepen ze verder langs de hokken. In een van de hokken zat een hondje heel parmantig op z’n kont en hield z’n koppie schuin. Ingrid wist het toen en haar zoontje bevestigde het: 'nou mama, mijn hartje weet het.' Een half uur later zaten ze met z’n drieën in de tram. Beauy was pas aan het einde van die ochtend voor adoptie vrijgegeven, dus als ze vroeg naar het asiel waren gegaan, hadden ze elkaar gemist. Toeval?
Beauy, een boerenfox, is inmiddels bijna achttien jaar en begint wat dement te worden. Dit uit zich o.a. in niet aflatende snaai- en bedelbuien. Los van de dementie heeft hij zo zijn eet-eigenaardigheden. Op een gegeven moment hing er iets uit zijn poeperd dat bij nadere inspectie het loodje van een Hema worst bleek te zijn! Of wat dacht je van de veronderstelde wormen in zijn ontlasting, wat stukjes taugé waren van de gepikte loempia, waar Ingrid eerst haar zoon als jatter van had beschuldigd.
En een keer per maand gaan Ingrid en Beauy naar de visboer op het Bos & Lommerplein om een harinkie te eten. Beauy krijgt de zijne dan met veel opsmuk opgediend op een plastic St. Jakobsschelp.
* In memoriam: Ingrid heeft Beauy op 7 juli 2020 moeten laten gaan. De kleine is bijna 22 jaar geworden.
