Ingrid, Marcus en Murphy zijn een paar dagen in Amsterdam en daar moeten we meteen ‘gebruik’ van maken. Ze wonen namelijk in Terneuzen en dat vinden wij nou net even te ver voor een interviewtje, maar we willen hen oh zo graag in de Hondsdol familie opnemen. :-)
Mopshond Murphy is tien en een half jaar en woont nu twee jaar bij hen. Ze hebben hem liefdevol opgevangen toen de vorige eigenaar, een tante van Marcus, ziek werd en niet meer voor hem kon zorgen. Helaas is zij onlangs overleden.
Murphy heeft het gelukkig getroffen met Ingrid en Marcus, hij krijgt veel liefde, aandacht en knuffels. Maar het knuffelen brengt één groot nadeel met zich mee: je loopt het risico om er daarna hetzelfde uit te zien als Murphy, namelijk onder de haren. :-) Hij verhaart, best veel zelfs en dan ook nog 365 dagen per jaar.
Murphy heeft een lange tong, indrukwekkend lang. Het lijkt bijna onmogelijk om die in zijn geheel in zijn bek te houden, dus die hangt er koddig een stukje uit. Trouwens, behalve als hij slaapt, is hij veel aan het likken. Of zoals ze zelf zeggen: ‘hij heeft last van de likkeritus,' dus is het in de mond hebben van zijn tong niet strikt noodzakelijk. Hij likt niet alleen zichzelf, maar kan ook intens genieten van het likken aan bv. een autostoel of het beddengoed. Hij heeft vele bijnamen, ‘Dirty Harry’ lijkt in dit verhaal de meest toepasselijke.
Murphy is een makkelijke hond die ze overal mee naar toe nemen, in een caravan of in een honden trolley door een stad, het maakt hem niet zoveel uit. En als hij het een keer ergens écht niet mee eens is, dan blaft hij gewoon even om zijn punt te maken. Om vervolgens vol overgave weer aan iets te gaan likken.
* In memoriam: Murphy is op 4 juni 2019 overleden.
