Hoe noem je co-ouderschap waarbij je in plaats van een kind, een hond deelt met je ex? Co-hondschap? Co-baasjesschap? Ja, waarom ook niet!
Erik en zijn ex hebben beide de helft van de week de zorg, en vooral ook het plezier van stoere Murphy, een Welsh corgi Cardigan van ruim vier jaar.
Murphy krijgt veel aandacht en beide baasjes nemen hem regelmatig mee naar hun werk, hoe luxe is dat. Bij Erik op werk is Murphy de enige hond en er is afgesproken dat als er een nieuwe collega bij komt die allergisch is, of bang is voor honden, dat de deal dan ophoudt. Maar gelukkig is dat niet aan de orde. Murphy vergezelt Erik ook regelmatig op de tennisbaan, waarbij een goede verse tennisbal niet te versmaden is. Ook gaat Murphy regelmatig mee met de uitlaatservice van Heidi, waardoor hij meer zelfvertrouwen heeft gekregen.
In principe is Murphy op zijn baasje gericht, luistert hij goed en komt direct als hij geroepen wordt. Behalve die ene keer toen hij nog klein was. Tijdens het uitlaten in de buurt van de Willem de Zwijgerlaan in Amsterdam werd hij gebeten door een andere hond en zette het op een lopen. Totale paniek, een zoektocht werd gestart en de dierenambulance werd ingeschakeld. Na een paar angstige uren kwam het verlossende telefoontje, Murphy was terecht! Hij was door een behulpzame vrouw in, let op, het Rembrandtpark aangetroffen. Nu moet je weten dat die twee locaties best een eind uit elkaar liggen en dat er vele wegen overgestoken moeten worden om van A naar B te komen. Heeft een hond ook negen levens? En Murphy? Die was zich van geen kwaad bewust en was vrolijk met andere honden aan het spelen.
