Als het enigszins mogelijk is, zit Tom met zijn hond Mad Max op een stoel voor een koffiebar op Brick Lane in Londen. Dit is namelijk zijn oude buurtje; hij werkte er als timmerman en het gebouw huisvestte vroeger zijn stamkroeg. Inmiddels drinkt hij geen alcohol meer, alleen thee met melk, zoals het een echte Engelsman betaamt. Hij krijgt zijn thee gratis van de bar, zo gewend als ze zijn aan zijn verschijning.
Mad Max ligt opgekruld naast Tom te slapen, aan de muur vastgebonden met een zware ketting en met een muilkorf om. Hij is een kruising Belgische bullmastiff en Duitse herder. Deze mix van rassen werd tijdens WO II ingezet om de concentratiekampen te bewaken. Na de oorlog werden de honden ingepikt door zigeuners, zo hadden ze onoverwinnelijke honden – die nergens bang voor zijn – en bleef de politie op afstand.
Max is in ieder geval ouder dan twaalf jaar. Tom is toen gestopt met tellen, omdat hij dertien zo'n ongeluksgetal vindt. De muilkorf draagt Max omdat hij al twee keer een hond heeft doodgebeten, maar beide keren waren uit pure zelfverdediging, volgens Tom.
Tom heeft Mad Max als pup gekregen van een stamkroeggenoot en hij heeft hem vernoemd naar de man die toen achter de bar stond. De aanvulling 'Mad' kwam doordat hond Max een keer uit de kroeg rende, om achter politie te paard aan te gaan. Hij moet ze volgens Tom voor honden aangezien hebben, maar uiteraard was de politie not amused.
We vinden het zo bijzonder om met Tom te praten, dat moet hij vast merken en hij gaat er echt voor zitten. Alsof wij hem een podium bieden. Voordat we het door hebben gaat het allang niet meer over Mad Max, maar krijgen wij een klein inzicht in het leven van Tom.
Tom is geboren tijdens de bombardementen op Londen, dat maakt hem dan rond de zesenzeventig jaar. Zijn moeder was een zigeuner, zijn oma kwam uit Joegoslavië. Kort na zijn geboorte heeft zijn moeder hem gedumpt en is hij opgegroeid in een weeshuis. Een van zijn herinneringen aan die tijd is dat toen hij op een nieuwe slaapzaal kwam, hij door een van de jongens tijdens een serieus kussengevecht hard geslagen is, want in diens kussensloop zaten schoenen! Hij heeft er een kromme vinger aan overgehouden. Kort na dit incident heeft Tom ’s nachts de jongen in zijn buik gestoken. Groot drama de volgende dag, de jongen heeft het overleefd, er kon geen dader aangewezen worden, maar alle jongens in het weeshuis wisten dat Tom het gedaan had. De rest van zijn tijd in het weeshuis is hij niet meer lastig gevallen.
Op zijn elfde ging hij als knecht aan boord van een schip, net als veel andere wezen in die tijd. Het schip verging en op vijf bemanningsleden na, inclusief hijzelf, verdronken alle opvarenden, ruim tweehonderd man.
Vervolgens laat Tom ons diverse boekjes zien. Een met postzegels, waarop o.a. Hitler staat afgebeeld en ook een boek met verzamelplaatjes van de kroning van koning George VI met Elizabeth. Hij laat ons met name goed kijken naar de juwelen die de genodigden droegen ter ere van deze officiële gebeurtenis. Vervolgens rommelt hij in een plastic tas en haalt hij een plastic doos tevoorschijn. Dames zoals wij geeft hij graag een mooi juweel, en we moeten er extra voorzichtig mee zijn, want het stamt uit die tijd! Hij zegt er wel bij dat we niet moeten verwachten dat het om echt goud gaat, maar je weet maar nooit. Hij vraagt er geen geld voor en wij willen hem niet beledigen door te weigeren het aan te nemen of er geld voor te geven. Maar het rook wel een beetje naar ammoniak.
Na ruim een uur praten verlaten we Tom en Mad Max. We hebben hem nog een kop thee aangeboden en wilden afrekenen bij de bar, maar omdat het voor Tom was, weigerden ze ons geld.
En of het allemaal waar is wat Tom zegt, is hij niet ‘gewoon’ een zwerver met veel fantasie? Ach, zie het als in het boek “Life of Pi”, welke versie heeft jouw voorkeur?
