We lopen door het Vondelpark en zien daar twee enthousiaste Dalmatiërs rond rennen. Het baasje is al snel gevonden, Menno uit Amsterdam. Hij vertelt enthousiast dat zijn opa één van de eerste drie Nederlanders was die in de jaren dertig van de vorige eeuw Dalmatiërs in Nederland heeft geïntroduceerd. Tijdens WOII stopte het importeren tijdelijk, maar werd daarna weer snel opgepakt.
Iedereen in Menno's familie heeft Dalmatiërs, het is een hondenras wat echt bij de familie hoort. Susu is zes en een half jaar oud en lijkt aan een tweede leven te zijn begonnen toen Lulu (tien maanden) zijn intrede deed.
Susu is bruin en haar naam betekent in het Indonesisch melk, wat Menno graag drinkt. De naam Lulu is geïnspireerd op de zangeres Lulu en er schijnt zelfs een opera te zijn met de naam Lulu. Weer wat geleerd. De opa van Lulu is de broer van Susu, volgt u het nog?
Het laten stil zitten en op de foto krijgen van Lulu bleek nog een heuse uitdaging, dat kan ook niet anders als hun karakters o.a. te omschrijven zijn als eigenzinnig en levendig. Maar met vereende krachten, Ilse staat achter Anja te rammelen met een blikje hondenkoekjes - even geleend van Menno -, is het toch gelukt.
Comments