Marit, het baasje van Peer (links op de foto), besloot hem zo te noemen vanwege zijn grote neus. Niet geheel toevallig, want in de gebarentaal is het uitbeelden van een grote neus het gebaar voor een, juist ja, een peer.
Peer is zes jaar. Hij was ongeveer een jaar toen hij in het leven van Marit en haar vriend kwam. Hij is vanaf zijn geboorte doof, wat veel voorkomt bij witte dieren. Waarschijnlijk doordat hij geen goede basis heeft gekregen, kan hij soms agressief zijn. Arme Peer, zat zo jong als hij was opgesloten in een paardenstal, geheel geïsoleerd, letterlijk en figuurlijk. Het eten werd over het hek gegooid, niemand durfde bij hem in de buurt te komen.
Marit is van huis uit gedragstherapeut en wilde de uitdaging met Peer wel aangaan. Haar vorige hond was namelijk ook een bulterriër, ze vindt het ras echt te gek. Naast het bedrijf Dogdoc, heeft ze Woofcamp opgericht.
Peer is een echte wildebras, door hem is ze met Woofcamp gestart.
Als je nu naar Peer kijkt, zie je nog wel een beetje zijn 'Tokkie-kant': eerst zet hij een grote mond op, maar als hij je eenmaal kent, dan wil hij best vrienden met je worden. Naar het anderhalf jaar jonge dochtertje van Marit is Peer heel beschermend. Ze zijn graag in elkaars nabijheid, zo stopt zij haar voetjes in zijn bek als hij gaapt. Peer zal nooit toegeven dat hij eigenlijk een beetje een trutje is en plast als een wijf. Sttt, niet te hard zeggen. Oh nee, maakt niet uit, hij is toch doof. :-)
