We zitten tijdens het Hond2016 event in de RAI even uit te blazen als er twee mensen met een hond vragen of ze mogen aanschuiven aan ons tafeltje. ‘Dat mag,' zeggen wij, ‘onder één voorwaarde.' Ze schrikken in eerste instantie een beetje, maar moeten snel lachen als we aangeven dat we ze dan graag willen interviewen. Uiteraard werken ze mee. Maikel en Saskia zijn hier samen met Dirkje, een Entlebucher sennenhond. Nou, dit ras kenden we nog niet. De naam stamt van het dorp Entlebuch in Zwitserland waar deze hond oorspronkelijk werd gefokt. Weer wat geleerd. Dirkje is twee en een half jaar oud en is eerste geworden bij de schoonheidswedstrijd. Ze heeft al een nestje gehad. Maikel bekent dat hij vroeger een hekel had aan honden. ‘Maar,' zo zegt hij, ‘je weet hoe dat gaat, je krijgt een relatie, er komen kinderen en dan koop je een stationwagen. De logische volgende stap is dan het nemen van een hond.' Inmiddels zijn ze vijftien jaar verder en hebben ze een heuse fokkerij. Zijn vrouw Nathalie is voornamelijk met de fokkerij bezig, Maikel is van beroep brandweerman. Hij loopt vandaag rond in een Zwitserse outfit en paradeert met Dirkje over de showgrond (‘als mijn collega’s dat maar niet zien’). Destijds gingen ze met een pup voor een keer naar een show en waren toen ‘om’. Hun honden worden ook gebruikt in diverse films waarin hondenkarren nodig zijn, bv. in de film Apenstreken. Met Dirkje erbij hebben ze zes honden thuis, drie Entlebuchers en drie grote Zwitserse sennenhonden. Saskia heeft een Entlebucher uit het allereerste nest dat Maikel en Nathalie hadden. Zij wilde graag een tweede hond en nu is Dirkje hun deelhond. Ze omschrijven Entlebuchers als ‘japanse medewerkers’: ze moeten iets te doen hebben, want als ze zich vervelen gaan ze zelf iets verzinnen (lees: iets slopen).
Comments